Een toneelstuk over het leven van powervrouw Neelie Kroes, gespeeld door topactrice Carine Crutzen, dat moest ik zien natuurlijk! Dus toog ik naar het theater, uitgerekend in het weekend waarin bleek dat het nieuwe kabinet wéér niet voor de helft uit vrouwen bestaat, zoals de rest van de bevolking. Zou het levensverhaal van Neelie mij antwoord kunnen geven op die ene, prangende vraag: hoe kunnen vrouwen nu echt van zich laten horen in de politiek?
Carrière in mannenbolwerk
Hoe is het om als vrouw carrière te maken in de politiek? En dan ook nog in een mannenbolwerk als het ministerie van Verkeer en Waterstaat, eerst als staatssecretaris en daarna twee keer als minister? Waarvan de tweede keer zelfs als enige vrouw, in het kabinet Lubbers II? Daar ben ik natuurlijk enorm nieuwsgierig naar. Zou het een Birgitte Nyborg-scenario zijn, als in Borgen? Of meer House of Cards, á la Ciaire Underwood? Wat was Neelies recept? Ik zou zeggen: een mix. Op eigen kracht, zoals Birgitte. En rücksichtslos als Claire.
Neelie, de bitch
Een echte Rotterdamse, niet miepen, aanpakken. Dat was de grondtoon van de voorstelling. Emoties mochten er zeker zijn, zolang dat maar boosheid en woede waren. Toen Nijpels Wiegel opvolgde als partijleider van de VVD bijvoorbeeld, een positie waar Neelie op gerekend had. Maar, aldus Wiegel: “Geen empathie en geen humor.” Aangezien het stuk gebaseerd is op biografieën, interviews en gesprekken zou dit best echt een uitspraak geweest kunnen zijn. Dat had je over een man echt niet gehoord. De nadruk lag in het stuk ook zwaar op haar afstandelijke moederschap. Hoe vaak worden carrièrevaders hierop aangesproken?
Neelie, het rolmodel
Stel, je bent een jonge vrouw en je ambieert een politieke carrière. Is Neelie dan een goed rolmodel? Niet wat de sjoemelkant betreft, zou ik zeggen. Ze had nogal wat foute ‘vrinden’ en heeft dubieuze acties uitgehaald. Waarvan ze opvallend ongeschonden af gekomen is trouwens. Zeker nu politici -terecht!- steeds vaker onder het vergrootglas liggen waar het integriteit betreft. Maar verder zeker wel. Ze koos haar eigen koers, was glashelder over haar ambities, liet zich niet in de hoek zetten als ‘vrouwtje’, ze koos voor haar carrière. Oftewel: als je het wilt, ga er dan voor!
“Het is wat het is”
Terug naar Den Haag. Rutte koos voor kwaliteit, zei hij. En hij droeg Halbe Zijlstra voor als minister van Buitenlandse Zaken, maar dat terzijde. Het aantal vrouwen in het kabinet vond hij van ondergeschikt belang. “Ik had graag meer diversiteit gezien, maar het is wat het is”, was zijn reactie. Kennelijk hebben er niet meer ‘Neelies’ aan zijn deur geklopt om zich te melden voor een mooie positie. En heeft Rutte niet hard genoeg gezocht. En/of is er binnen de VVD geen goede talentenpool die minstens voor de helft uit talentvolle vrouwen bestaat. “Het is wat het is” getuigt niet bepaald van daadkracht.
Rutte IV?
Kroes’ ministerie van Verkeer en Waterstaat, nu Infrastructuur en Waterstaat, blijft ook nu onder leiding van vrouwen: minister Cora van Nieuwenhuizen (VVD) en staatssecretaris Stientje van Veldhoven (D66). Maar Neelie zelf was not amused. “Den Haag gaat niet met zijn tijd mee” zei ze in Elsevier. Rutte IV zou van haar wel voor 50% uit vrouwen moeten bestaan. Ho, wacht eens even Neelie… Rutte IV? Wordt het niet eens hoog tijd dat een vrouw in Nederland premier wordt?
Wat vind jij? Is Nederland toe aan een vrouwelijke premier?
‘Neelie’ van theatergroep Suburbia speelt nog t/m 23 december 2017
Geef een reactie