Laat me voorop stellen dat ik het een gezonde zaak vind dat jongeren op zichzelf gaan wonen. Het is een natuurlijk proces waar ik niet aan zou willen tornen. En ook al is de woningnood een enorme hobbel, het is over het algemeen niet gezond als jongeren heel lang thuis
Lees verder →
“Waarom een kip?” vroeg Amarens toen ik haar mijn Clarah voorstel stuurde voor illustraties op Sarah Gezien. Dat wil ik graag uitleggen aan de hand van mijn verhaal. Geboren in 1966 wandel ik richting het middelpunt tussen de 50 en de 60. Voor mij een spannende leeftijd, want dat is
Lees verder →
Het valt niet mee om voor een oudere te zorgen als je zelf je kind verloren hebt. Dat weet ik inmiddels uit ervaring. Helaas. Ik werkte in de wijkzorg, sprong bij als mijn blinde schoonvader een paar extra ogen nodig had en was mantelzorger voor onze alleenstaande tante. Het zorgen
Lees verder →
Het sneeuwt. Dikke en dunne vlokken dwarrelen alle kanten op. Ik sta bij het graf van de vader van mijn kinderen en een zin hamert door mijn hoofd: je moet dansen op mijn graf. Mijn maatje, waar ik bijna dertig jaar mee samen was, had vannacht een jaar ouder moeten
Lees verder →
In mijn vaders huis heb ik een reistas ingepakt. Zijn sloffen, zijn klompen, zijn baret, zijn lievelingstrui zijn nu bij mij thuis. De trui heb ik al een paar keer gedragen. In mijn zak voel ik af en toe aan het holbeiteltje dat hij door de jaren heen gebruikte om
Lees verder →
Vanavond hoor ik wat de sterfdatum van mijn vader wordt. Hij is 91, dus hij wordt niet bepaald in de wieg gesmoord, zoals ze in Amsterdam zeggen. Al een tijdje weet ik dat hij de winter niet meer wil halen en ook dat zijn situatie binnen de criteria van de
Lees verder →
Vorig jaar overleed mijn moeder. Mijn vader van 91 doet sindsdien enorm zijn best. Mijn broers en ik steunen en verwarmen hem zoveel we kunnen, maar toch is hij er nu klaar mee, met leven. Afgelopen vrijdagmorgen had hij het team van de Levenseindekliniek op bezoek. Mijn broer Hans en ik waren
Lees verder →