Bloemen, kattenpoep en terugkomen op je mening

Terugkomen op je mening

“Voel jij je nog wel Mandy?!”, vroeg mijn beste vriendin. Haar ironie spatte van mijn what’s app scherm. Ik stuur een lachende smiley terug en pakte mijn tuinschepje weer op om vrolijk een volgend plantje in de grond te zetten. Ik had al petunia’s, stokrozen en lathyrussen ingegraven en nu was het de beurt aan het tijmplantje en de overige planten.

Voor mij geen cadeau

Ik begrijp haar wel hoor, mijn vriendin. Jarenlang hoort ze mij roepen dat ik niet van tuinieren en bloemen houd. Ik vond én vind het zo zonde van het geld. Een mooie bos bloemen kost een vermogen en na vijf dagen gooi je het in de prullenbak, plantjes zet je in de tuin en worden opgevreten door de slakken. Dat ís toch raar? Bovendien is het een cadeau voor mij, maar ben ík diegene die er een hoop werk van heeft. Uitgebloeide bloemen eruit halen, ze vallen uit, het water gaat stinken… Planten verpotten, snoeien en bijhouden. Allemaal argumenten die voor mij maakten dat bloemen en planten geen toegevoegde waarde zijn in mijn leven. Nee, het voelt voor mij niet als verwennerij. 

Jij wilt geen bloemen

Op verjaardagen krijg ik ook steevast naast een cadeautje de opmerking; “Ja, jij wilt geen bloemen…” En ik? Ik ben altijd blij met wat ik krijg… Een cadeautje geeft aan hoe goed je iemand kent of je zijn of haar smaak weet of de lievelingskleur van iemand. Zelf heb ik iemand in mijn omgeving die de pest heeft aan overbodige, onbruikbare cadeautjes en het gebeurt dan ook met regelmaat dat je iets weer terugkrijgt of ze weigert het simpelweg aan te nemen.

Maar persoonlijk vind ik iets krijgen altijd een cadeautje… Iemand denkt aan je. Doet moeite voor je. En ja, soms is het iets waarvan je denkt, oké… dit had ik zelf nooit gekocht maar is dat niet juist de charme van cadeautjes? Het onverwachte, het nieuwe. Het feit dat iemand me iets geeft vind ik al een feestje. Behalve bloemen dan.

Kattenpoep

Maar er is echt iets veranderd. Geen idee waar dat aan ligt… “It’s just the way it is. Some things will never change…”, zing ik met de radio mee en besef direct dat dit nog wel geldt voor bloemen maar niet meer opgaat voor het tuinieren. Ik had er echt een hekel aan. Kreeg er pijn van in mijn rug, je nagels zien er dagen niet meer uit en ik zal maar niet gaan emmeren over al die hopen katten*** tussen mijn uitgegraven planten. Nee, tuinieren was iets wat ik met liefde aan anderen overliet. En zie mij nu! Zingend graaf ik planten in, zet stekjes in potjes, kweek tomaten, zaai Oost-Indische kers en raap elke morgen de slakken.

Praten tegen planten is lachwekkend

Slijmerige dingen en sporen van katten houd ik nog steeds niet van… En praten tegen de planten blijf ik lachwekkend vinden, dat ga ik echt nooit doen. Echter het uitsterven van onze vlinders en bijen vind ik wel een zorg en ik zeg altijd: ”Je mag best piepen, maar dan moet je er ook iets aan doen.” Dus ben ik samen met mijn echtgenoot bezig aan een tuinoffensief. Nieuwe, vrolijkere en vooral meerjarige planten die heerlijk ruiken en al direct meer bijen en vlinders aantrekken. De kinderen waren ook blij, die hadden nog niet eerder zo makkelijk een Moederdagcadeau gescoord. “Alsjeblieft mam, een mooie plant voor in de tuin”. Iedereen blij.

Wat maakt het uit…

Nu de tijm, aardbeien en de margriet in de grond staan, rek ik mijn rug en kijk verlangend naar het terras. Naar het Tubble bad dat ik cadeau kreeg van manlief. En een gedachte popt op in mijn hoofd: of vind ik tuinieren nu leuk omdat ik daarna in bad mag van mezelf? Ik haal mijn schouders op. Wat maakt het uit waarom ik het doe, ik geniet ervan. En dat is toch waar het om draait? Jezelf de vrijheid geven om op latere leeftijd te ontkrachten wat je altijd hebt gezegd.

Ik mag nu van mezelf wat ik vroeger niet mocht

Ik pak mijn telefoon en app mijn vriendin: “Jazeker ! Voel me helemaal Mandy 50+. Eindelijk heb ik geleerd dat ik nu van mezelf mag wat ik vroeger niet mocht van mezelf; terugkomen op je mening. Ik geniet nu waar ik vroeger niet van genoot; kleuren en geuren in de tuin. Maar een ding is niet veranderd; bloemen en kattenpoep vind ik allebei nog net zo vies.” Sommige dingen veranderen echt niet 😉

Hoe werkt dat voor jou, terugkomen op je mening? Verander je makkelijker van mening nu je de 50 gepasseerd bent? Kun je iets concreets noemen? We lezen het graag!

Meer lezen van Mandy? Je vindt haar blogs hier.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.