Afgelopen week naar Le Grand Bain geweest. Sinds 11 april in de Nederlandse bioscoop. Vorig jaar oktober in première gegaan in Frankrijk. Het is een fijne tragikomedie. Niet heel ingewikkeld, met een aantal verhaallijnen. Even wennen aan het Frans, maar dat gaat heel snel. Zeker als je al gewend bent ondertiteling te lezen. In de film een heerlijke portie zelfspot.
Wereldkampioenschap synchroonzwemmen
Een groep mannen gaat de uitdaging aan om mee te doen aan het wereldkampioenschap synchroonzwemmen. De gedachte alleen al geeft een glimlach op je gezicht. De basis voor de film was de Zweedse documentairefilm ‘Men Who Swim’ uit 2010, over de mannen van de Stockholm Art Swim Gents. Synchroonzwemmers die, volgens het verhaal, al zwemmend protesteren tegen de zinloosheid van het leven.
Ingrediënten film
In Le Grand Bain zoekt een aantal, ogenschijnlijke, losers en loners elkaar op. Beeld je zes klagende middelbare mannen in, die niet in al te beste vorm zijn. Een trainster met een alcohol verslaving en een trainster in een rolstoel, die ook nog issues met elkaar hebben. Iedereen die in zijn miserabele vakje blijft. Alles bij elkaar heb je de ingrediënten voor deze film.
Wat start als een verkapte mannenpraatgroep, gaat over in gaan voor waar je in gelooft. De klagende mannen, die met hun situatie omgaan door middel van blowen, antidepressiva en hun hoofd in het zand steken, worden letterlijk in beweging gezet. Ironisch genoeg, door iemand die zelf niet in beweging kan komen.
Goed voor een aantal lachsalvo’s. In de zaal mannen en vrouwen tussen de 20 en 70 jaar, dus voor een breed publiek. Niet te ingewikkeld, gewoon een lekker avondje film. En ondertussen nadenken over de diepere boodschap misschien: Als je het echt wilt, dan past een rondje in een vierkantje!
Ga jij regelmatig naar de nieuwste films? Ben je vrouw 50plus en vind je het leuk om een korte review te schrijven, dan maken we graag kennis met je. Stuur een mailtje of bel ons.
Geef een reactie