De overgang: ssshht daar praten we niet over

Sarah Gezien-De overgang, ssshht daar praten we niet over

En toch is het iets waar iedere vrouw zo rond haar vijftigste mee wordt geconfronteerd. Er wordt in Nederland nog steeds heel weinig over de overgang gepraat. Je krijgt daardoor het idee, wanneer de eerste verschijnselen zich bij je voordoen, dat jij de enige bent die dit allemaal zo ervaart en dat is balen.

Hoera

Die eerste keer dat ik word geconfronteerd met de menopauze is het moment dat mijn menstruatie wegblijft. Ik ben vooral heel erg blij en opgelucht. Heerlijk zeg, geen last meer van dat nare gedoe. En vooral die eerste dag, iedere maand weer opnieuw, waarin ik van voren niet weet of ik van achteren leef. Kromliggen van de pijn in m’n buik waar geen pijnstiller tegen opgewassen is. Het enige dat ik op zo’n dag wil is in bed liggen, het dekbed over mijn hoofd heen trekken en de krampen ondergaan. Laat mij maar met rust. Ik kom wel weer tevoorschijn als het over is.

Trots

Die eerste dagen ik voel me ook wel een klein beetje trots. Ik heb het ‘gehaald’. Ik ben in de overgang! Dat gevoel, die trots, herken ik van de eerste keer dat ik ongesteld werd. Niet dat ik als meisje van 12 toen dat gevoel direct had hoor. Ik schrok me rot! Had geen idee wat er aan de hand was. Dat gevoel van trots kwam een paar dagen later pas. Zo van: Ik ben er, ik ben een tiener, ik ben volwassen, ik hoor erbij!

Ik voel me 38

Het is 2011. Ik ben 54 en voel ik me super. Ik zie er goed uit, doe regelmatig aan sport. Heb fantastisch leuk werk, energie voor 10 en ik heb zo’n gevoel van: Yolan, je mag er best zijn voor je leeftijd. Ondanks dat je nu dan toch zover bent dat je in de overgang bent. En ja, als ik nu ook nog dat rotgevoel kwijt ben dat ik iedere maand een dag uitgeteld en niet aanspreekbaar ben, dan valt het eigenlijk allemaal best wel mee. Die hele overgang dat is een eitje. Dat moet wel, toch!?!?

De meeste van mijn vriendinnen zijn een paar jaar ouder dan ik en ik heb ze nog nóóit over de menopauze horen praten. Dus ja, het zal allemaal wel meevallen. Het enige dat ik op dat moment weet is dat ik heel erg opgelucht ben dat ik niet meer word geconfronteerd met die maandelijkse ellende. Tot een week of 6 later ik op een dag weer verrek van de pijn in mijn buik. Gigantisch! En ja hoor, het is weer zover; ongesteld. Wat voel ik me shit. Ik dacht toch heus dat de menstruatie in één keer zou stoppen en nóóit meer terug zou komen. Niet dus! In de periode die erop volgt komt het met steeds grotere tussenpozen steeds weer terug. Tot na anderhalf jaar het echt helemaal over is.

Overgang taboe

Voorzichtig breng ik de menopauze ter sprake bij mijn vriendinnen. Ik heb hen er nog nooit over horen praten en misschien ben ik wel de enige die dit allemaal zo ondergaat. “De overgang? Nergens last van!”, zegt de een. ”Ik moet geen rode wijn meer drinken want dan slaap ik slecht. Dat is het enige.”, zegt een ander. De derde vriendin geeft geen antwoord en begint snel over iets anders. Ook andere meiden die ik er in die weken naar vraag geven bij voorkeur geen antwoord of draaien er omheen. Daar schiet ik dus helemaal niets mee op.

“Mam, hoe was dat voor jou, de overgang?” “Op mijn 39e zijn mijn eierstokken weggehaald, dus voor mij was het allemaal een beetje anders. Maar je tante, dat was een ander verhaal! Zij had het heel erg! Op haar 87ste had ze nog steeds last van opvliegers!”

Oei, niet echt de antwoorden waar ik op heb gehoopt. en eigenlijk krijg ik er alleen maar meer vragen bij. Er blijkt in mijn omgeving sprake van een gigantisch overgang taboe. Niemand die er echt over praten wil. Het wordt verdoezeld. Alsof het niet bestaat. Ik besluit naar de huisarts te gaan. Als ik daar geen goede informatie kan krijgen dan weet ik het niet meer.

Het lijkt wel 1963 

“Ja mevrouwtje, de menopauze is iets waar je als vrouw van in de 50 doorheen moet. Voor de een is het wat lastiger dan voor de ander. Je zult het moeten ondergaan. En al die middeltjes bij de drogist? Weggegooid geld!” Hallo, dit had het antwoord van een huisarts in de zestiger jaren kunnen zijn. Maar het is &^%$ 2011! Dan toch maar naar de drogist en dankzij de info op de bijsluiters van Ymea word ik uiteindelijk stukken wijzer.

Vandaag de dag is er gelukkig zoveel meer informatie te vinden op internet en in boeken. Maak er gebruik van. Bespreek het met je vriendinnen en haal de menopauze uit de taboesfeer!

Kun jij over de overgang praten in je omgeving? Met familie of vrienden?

1 Reactie
  1. Met bekenden kan ik goed over de overgang praten, maar ik heb er betrekkelijk weinig last van gehad. Jaren geleden tijdens warme zomers wel opvliegers en heel soms nog, maar van vreemde neigingen, onbekende karakter-structuren die naar boven kwamen, agressie en mopperen enz. geen last, ook niet van mentale dwalingen!
    Wel erger ik me soms aan boeken zoals Oomen die schrijft over de overgang, zo théatraal en overdreven. Zoek een goede therapeut als je je door de overgang heen moet vechten en sinds het feminisme van de jaren ’70 zijn er ook hele goede boeken over dit onderwerp verschenen. Boeken met diepgang, die proberen te duiden wat er zich in de binnenwereld van vrouwen in deze levensfase, afspeelt. Want dat verdient aandacht, net als de vrouwen zelf.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.