Invloedrijke vrouwen in het nieuws! Geerte protesteerde met een rechtszaak tegen het gebrek aan vrouwvriendelijke openbare toiletten en de 10-jarige Julia zorgde voor een einde aan jongens- en meisjeskleren bij de Hema. En dat allemaal in het jaar waarin het vrouwenkiesrecht in Nederland 100 jaar bestaat. Wat plaskrullen en kinderkleren met politiek te maken hebben? Meer dan je denkt!
Wie mag er meepraten?
Politiek gaat over de macht om dingen te veranderen in de maatschappij. Omdat we het zelden allemaal eens zijn over wat er precies moet veranderen, hoe dat zou moeten en wat het mag kosten, worden er verkiezingen gehouden en debatten gevoerd. Het is belangrijk wie er mee mag praten. In de volksvertegenwoordiging is dat helder: dat zijn de gekozen politici. Zij worden geacht het algemeen belang te dienen, dus afwegingen te maken die zo veel mogelijk mensen ten goede komen, de overheid financieel gezond houden en die op de lange termijn houdbaar zijn. Simpel toch?
Uit de filterbubbel
Nu zijn politici natuurlijk ook maar gewoon mensen. Die vanuit hun eigen referentiekader, eh, ik bedoel natuurlijk filterbubbel, naar de werkelijkheid kijken. Dat valt niemand te verwijten. En daar komt de noodzaak voor diversiteit om de hoek kijken. De stereotype volksvertegenwoordiger is een wat oudere, witte, hoog opgeleide man. Die vast wel zijn best doet om zich zo goed mogelijk te verplaatsen in anderen, in ons vrouwen bijvoorbeeld, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Zo hebben de beslissers bijvoorbeeld niet spontaan bedacht dat wij net zo veel recht hebben op openbare toiletten als mannen…
100 jaar te passief
Het is dit jaar 100 jaar geleden dat vrouwen in Nederland kiesrecht kregen. Voor de fijnproevers: het passief kiesrecht. We mochten ons kandidaat stellen, maar nog niet zelf stemmen. Dat mocht pas 2 jaar later. Anno 2017 komt dit passief kiesrecht maar matig uit de verf, zeker in de lokale democratie. Zo’n 28% van de gemeenteraadsleden en 21% van de wethouders is vrouw. Bepaald niet representatief dus. Er melden zich minder vrouwen voor een politieke functie dan mannen, en als ze er zijn, haken ze sneller af. Wat het passief stemrecht betreft, zijn vrouwen dus helaas al een eeuw te passief…
Selffulfilling gender-prophecy
Het wordt dus hoog tijd dat wij ons melden voor de politiek en mee gaan beslissen. Dat dat een optie is, kan niet vroeg genoeg tussen de oren belanden. En daar kunnen zelfs kinderkleren aan bijdragen. Dus dat onze dochters niet persé een t-shirt aan hoeven met teksten als ‘I need a heroe’ of ‘lief’, maar dat shirt van de jongensafdeling aan kunnen trekken met ‘I am a leader!’. Het klinkt onbenullig, maar stereotypen blijken hardnekkig te zijn (kijk ook maar eens naar dit filmpje van de BBC. Op Facebook kunnen meisjes de test doen: ‘ben jij aardig of ben jij een bitch?’ Meer smaken zijn er kennelijk niet… Niet handig als je politieke ambities hebt. Wij vrouwen mogen en moeten meer leiderschap tonen, op t-shirts en op stembiljetten!
Kortom: het is hard nodig dat meisjes leren om een leider te zijn en dat wij, onze vriendinnen, zussen en buurvrouwen ons melden om politiek actief te worden. Zodat het bijvoorbeeld volkomen vanzelfsprekend wordt dat ook vrouwen recht hebben op een openbaar toilet.
Zien we jou volgend jaar in de gemeenteraad of als wethouder?
Geef een reactie