Sarah, ontmoet Clarah

“Waarom een kip?” vroeg Amarens toen ik haar mijn Clarah voorstel stuurde voor illustraties op Sarah Gezien. Dat wil ik graag uitleggen aan de hand van mijn verhaal.

Geboren in 1966 wandel ik richting het middelpunt tussen de 50 en de 60. Voor mij een spannende leeftijd, want dat is de leeftijd waarop mijn man in 2018 overleed. Een heftige gebeurtenis die mijn wereld in 1 seconde totaal veranderde. Van een onbezorgde moeder van twee pubers in een liefdevol huwelijk, naar een alleenstaande, alerte moeder die als een hoen over haar kuikens waakte.

Emoties in mijn lijf

In een korte tijd vlogen alle emoties die je je maar kunt voorstellen door mijn lijf. En allemaal zaten ze op een andere plek. Verdriet zit in je buik, boosheid zit hoger bij het borstbeen, liefdespijn zit letterlijk in je hart, stress zit in je keel. Mijn zintuigen kwamen op scherp te staan. In eerste instantie om de kinderen te beschermen, denk ik. Toen ik door kreeg dat zij oké waren, kon ik naar mezelf gaan luisteren. Want goedendag, wat gebeurde er toch allemaal? Ik voelde me een beetje Alice in Wonderland. Ik merkte dat ik er niet kwam met de wijsheden die ik in de jaren hiervoor had opgedaan. Er moest anders naar de wereld en naar mezelf gekeken worden. Anders geluisterd worden.

Nacht naast dag

Verdriet, hoe zwaar ook, loopt namelijk niet alleen. Verdriet loopt altijd samen met iets moois. Net als zwart naast wit loopt, nacht naast dag en regen naast zonneschijn. Het is ongetwijfeld een cliché maar het ene bestaat echt niet zonder het ander. En het ene versterkt het ander. De kunst is nu om het verdriet niet te laten overheersen, maar het ook niet weg te stoppen. Het mag er zijn en ik moet het voelen. Maar naast het verdriet merk ik ook dat ik veel blijer kan zijn om kleine dingen. Kunst bijvoorbeeld, komt veel harder binnen dan voorheen. Songteksten hoor en voel ik allemaal. Voor de eendjes in de sloot ben ik publiek. Ik sta zo 10 minuten naar ze te kijken, hardop te lachen om hun capriolen en soms bijna te klappen. De mooie dingen verzachten het verdriet en halen er de scherpe randjes van af.

Schudden met kipfiletjes

Zo ook met alles wat te maken heeft met onze mooie leeftijd. Onze nieuwe lichamelijke features hebben dezelfde twee kanten: een lastige, soms vervelende maar meteen daaraan gekoppeld een grappige, mooie kant. We mogen trots zijn op onszelf omdat we een rimpelnekje aan het ontwikkelen zijn.  Wij kunnen met recht schudden met de kipfiletjes als we iemand uitzwaaien. Dat is toch geweldig!

waar de Sarahs van nu goede herinneringen aan hebben.

Dat wil ik graag met Clarah laten zien. Clarah houdt van Nederlandstalige muziek uit de 70s en 80s. De jaren waar de Sarahs van nu goede herinneringen aan hebben. Ze zal vaak een songtekst thema hebben, alleen zal ze er vanuit haar eigen perspectief naar kijken. Elsbeth de Jager en ik hebben al vele middagen dubbel gelegen bij de muziek en een Clarah die daar bij past. We hebben er een Spotify playlist voor gemaakt. Toevoegingen zijn welkom. Ik hoop dat jullie net zo van Clarah gaan houden als ik. En zing uit volle borst mee met Teach In (1975)

Heb jij inspiratie voor Ingrid en Clarah? Aan welk Nederlandstalig nummer uit de 70s heb jij goede herinneringen? Welke herinnering is dat? Wie weet wordt dat binnenkort een Clarah illustratie!