Sinds een aantal maanden ben ik gestart met de jaartraining tantra bij het Centrum voor Tantra. En nee, dat gaat niet over de kleren van het lijf rukken en wilde seks met iedereen hebben. Tantra gaat over de bereidheid om alles wat je ervaart te proeven, te voelen, te onderzoeken en niks je ervaring uit te bonjouren. Het gaat over aandacht. Voor en in alles. In de eerste plaats tussen mij en mij en van daaruit naar buiten. En ik merk dat alles wat ik met zoet aandachtssuiker bestrooi, mij in contact brengt met een diepe rust.
Bodem van de oceaan
Niet het type rust waar ik van in slaap val, maar een rust die de energie in mij subtiel laat dansen, als de belletjes in een glas champagne. Er zit een wakkerheid in, niet scherp, maar een zachte alertheid. Geen ogen op steeltjes, maar een zachte blik van binnen naar buiten. Aanwezigheid. En vanaf die plek kan ik voelen dat ik niet mijn gevoelens ben, dat ik niet mijn gedachten ben.
Het is dan alsof ik op de bodem van de oceaan zit. En omhoog kijk naar de oppervlakte van de oceaan. Soms zie ik huizenhoge golven in de vorm van boosheid, verdriet, stress, soms een spiegelgladde zee van gelukzaligheid, soms een berg afval in de vorm van nare gedachten die voorbij drijft. En vanuit mijn plekje vanaf de bodem van de oceaan kan ik dat waarnemen en zien dat niets van wat daar aan de oppervlakte passeert blijvend is. En dat de rust die ik ervaar op de bodem van de oceaan wel een blijvend gegeven is. Dat ik vanuit deze plek wil leven.
Ontdekkingsreiziger
Ik dacht trouwens dat ik dat al behoorlijk in de smiezen had, dat ik al goed kon voelen en gewaar kon zijn. Dat ik in contact kon zijn met de bodem van de oceaan, als metafoor voor het veld van rust. Zeker ook omdat ik inmiddels al 10 jaar lang betrokken ben bij de retraites van Jeff Foster. Als internationaal auteur en spreker inspireert en deelt hij hierover. Als ik het na 10 jaar nou nog niet weet……..!
Tot mijn verwondering kom ik er via tantra achter dat er veel meer nuanceringen zijn in mijn gevoelswereld dan ik voor mogelijk had gehouden. Alsof ik eerst alleen de kleur rood kon zien, maar nu ook alle kleurschakeringen van rood. Dat ik nog veel sensitiever ben dan ik dacht. Dat ik als ‘doenertje’ veel over grenzen heen ben gedenderd en soms nog dender. Daarmee de roep van de gevoeligheid van mijn hart negerend.
Mijn toewijding om ontdekkingsreiziger te worden in het mysterieuze landschap van mijzelf, groeit en bloeit. En hoe fijn het is om me meer en meer ‘thuis’ te voelen in dat landschap van kleurrijke bloemenvelden, hardnekkig onkruid, stinkende modderpoelen, stralend blauwe hemel en heldergroene grasvelden. Voel me door tantra steeds minder geneigd om een hovenier in te huren om het landschap eens ordentelijk te fatsoeneren.
Werken met tantra
En hoe wonderschoon is het dat ik in mijn werk als mindful coach, trainer, yogajuf en stembevrijder eigenlijk juist zelf degene ben die ‘geholpen’ word. Ik word gespiegeld en leer van mijn cliënten, want de woorden die uit mijn mond rollen zijn niet alleen voor hen. Ze zijn net zo goed voor mij bestemd. Ze vallen in de gezamenlijke ruimte die de cliënt en ik delen. Ik zie kwartjes vallen. Van een conceptueel begrijpen naar een ervaringsgericht leven. Ze vertellen me dat ze rustiger in hun leven komen te staan terwijl dat nog net zo druk is als voorheen is. Dat hun omgeving dat ook opmerkt. Of, om maar in stijl te blijven, ik zie mensen de smaak te pakken krijgen van ‘hanging out’ op de bodem van de oceaan.
Dat raakt mij diep, laat mijn hart dansen. Mijn werk zie ik dan ook als liefde delen. Als we ‘world peace’ willen is de tantrische levensvisie voor mij de route. Ik ga net als Miss Universe voor ‘worldpeace’! Met of zonder gouden sjerp. ‘Hanging out’ op de bodem van de oceaan, als podium voor alle missen en misters van de wereld met diep verlangen naar rust.
Heb jij ervaring met tantra? Of heb je een andere manier om jouw ‘op de bodem van de oceaan’ moment te bereiken? Deel je het met ons?
Geef een reactie