Heerlijk, de zomervakantie. Elk jaar kijk ik daar naar uit. Het is dé vakantie waarbij we er altijd de meeste weken tussenuit zijn. Meestal drie weken en soms zelf vier. Dan kan ik echt even afschakelen. Het geeft de tijd om ergens helemaal te zijn. Er helemaal uit. Hoe fijn een weekje weg ook is, ik land dan moeilijker. Dus de vakantieplanning en het vooruitkijken naar de geplande zomervakantie is normaal al maanden van tevoren een feestje.
Nog niet geboekt
Dit jaar zijn we heel laat met de vakantieplanning. Sterker nog, we zijn ondertussen onderweg en hebben nog steeds niet alles geboekt. Hoe anders was dat voorheen. Ben nooit een hele vroege boeker geweest, maar zo februari/maart stond de zomervakantie toch wel vast. Dit jaar voor het eerst helemaal anders. Voornaamste reden is dat we grotendeels buiten de schoolvakanties gaan, dan is er toch voldoende keuze is mijn redenering. Daarnaast was het erg onduidelijk of mijn dochter wel of niet een weekje of langer zou kunnen aansluiten. Ongemerkt hield ik daar toch rekening mee. Hoop doet leven zullen we maar zeggen.
Datum prikken
We waren al niet vlot met het prikken van een datum. Een ding wisten we zeker; we hebben een grote voorkeur voor buiten de schoolvakanties. Niet alleen scheelt het nogal wat in de kosten, het is ook overal zo heerlijk rustig. Geen overvolle zwembaden, restaurants en stadjes. Lekker genieten van en met de lokale bevolking. Hoe leuk we dat ook vinden, we zijn zeker bereid om naar voren te schuiven als dochterlief dan wel zou (kunnen) aanhaken.
En daar wrong hem nu net de schoen. Haar studie verloopt niet helemaal zoals gepland. Lang was onduidelijk of ze zou beginnen met afstuderen of nog een semester de schoolbanken in moest. Het laatste bleek het geval en daarmee viel september af. Door andere plannen zat eerder er ook niet in. Slik!
Vrijheid
Afgelopen maandag hoor ik een 50+ powervrouw vertellen over de vrijheid die het haar geeft nu haar kinderen beiden op kamers wonen. “Ongemerkt houd ik toch steeds rekening met ze” gaf ze aan. Zelf heb ik dat niet zo. Of in elk geval niet zo dat ik het rekening houden met mijn dochter als een belemmering ervaar. Vorig jaar woonde ze weer een tijdje thuis en ik vind dat gewoon gezellig. We kunnen beiden ook goed onze eigen weg gaan , maar vinden ook veel dezelfde dingen leuk.
Dat geldt ook voor de vakantie. Toen ze veel jonger was hielden we zeker rekening met haar in de vakantieplanning. We kozen voor locaties waar we zelf anders niet zo snel heen zouden gaan. Locaties met veel andere kinderen en activiteiten voor kinderen, omdat ze enig kind is. De laatste jaren is dat anders. Ze kan goed genieten van rust, lezen bij een zwembad, slenteren door een dorpje, een cocktail (ja ze is 18+) met uitzicht, lekker eten en mooie wandelingen. Kortom, waar wij van genieten.
Dit jaar dus niet
Maar goed dit jaar dus niet. Na geslikt te hebben prikken we de data en kiezen een locatie. Sardinië wordt het. Nieuw voor ons. Met een lichte jaloezie kijk ik naar de updates van mijn vriendinnen waar de kinderen in dezelfde leeftijd mee zijn of invliegen voor een week. Het is niet anders. Dit jaar geen zomerse ‘samen kiek’. Met lichte weemoed kijk ik even terug naar 20 jaar herinneringen (en mijn haarkleur voor ik grijs werd). Wie weet volgend jaar, alhoewel het natuurlijk een keer stopt met je ouders op vakantie. Dat weet ik echt wel.
Volgende fase
Het doet me ook realiseren dat er een volgende fase aanbreekt. Die van weer (vaker) samen op vakantie. En we kunnen dat overigens heel goed samen, mijn man en ik. Maar dit jaar nog niet helemaal, want mijn moeder vliegt een weekje in. Ook leuk en bijzonder. Kan ik een weekje kind zijn 😊
Vakantieplanning met of zonder kind(eren), hoe is dat voor jou? Kijk je uit naar een nieuwe fase ? Wat vind of lijkt je er leuk aan, op vakantie zonder kid(s)? Leuk als je het met ons deelt.
Meer lezen van Amarens? Hier vind je haar andere bijdrages.
Geef een reactie