Er zijn van die momenten waarvan je denkt dat die nooit zullen komen. Een bezoek aan de 50plusbeurs is daar een van. Maar we beginnen het platform Sarah Gezien en vinden het aan onze stand verplicht om een bezoekje te brengen aan de beurs die haar zilveren jubileum viert. Al 25 jaar hebben de organisatoren er klaarblijkelijk een idee van wat wij als 50plussers nodig hebben. Natuurlijk zijn wij sceptisch. Natuurlijk zijn we kritisch en natuurlijk vragen we ons af wat we op deze beurs gaan doen als we in de stroom 70-jarigen de Jaarbeurs inlopen.
Raadselachtige verschijnselen
Als twee antropologen op veldonderzoek stappen we binnen. Laten we vooral ‘open minded’ blijven. Nog voor de toegangspoortjes wordt Amarens aangesproken over de kleur van haar haar. Ze is al een tijdje grijs en een mevrouw wil weten welke kleurspoeling ze gebruikt. “Invloed van de zon, mevrouw”.
De toon is gezet en we zijn binnen! We struikelen over raadselachtige verschijnselen. Wat hebben opbergboxen, vloertegels voor op het balkon en dakpannen met 50plus te maken? Het is duidelijk dat de standhouders verwachten dat er in deze doelgroep geld en een overschot aan vrije tijd zit.
Campers worden verkocht voor 64.000 euro. Beursaanbieding. ‘Doet u er maar een, meneer!”
Het leeftijdsverschil tussen de standhouders en het publiek valt ons op en schuurt. Ingehuurde jonge blommen en strak in pak zittende verkopers steken in leeftijd en uiterlijk flink af bij al die grijze hoofden. Als vijftigjarigen hangen we er precies tussenin. We lijken er niet te passen. Terugkerend fout grapje: “Wat doet u hier? Mocht u wel naar binnen?”
Kopen, kopen, kopen.
We worden dus geacht om in de buidel te tasten. En om bang te zijn voor het leven. Voor inbrekers, voor toevallen en voor uitglijden. Hier wordt volop op ingespeeld met geavanceerde zorgrobots en sleutelsystemen. We verwonderen ons over de no-slip-swim-socks. Woorden die we nog nooit van ons leven zo bij elkaar hebben bedacht.(of gewoon waterschoentjes noemen). Ook wisten we niet dat onzichtbare hoofdbescherming onmisbaar is.
Na een uur op de beurs bekruipt ons een ongemakkelijk gevoel. Misschien komt het door het onwennig rondlopen op een beurs, misschien door de sfeer van ‘kopen, kopen, kopen’, maar zeker ook door de kraampjes die op een doordeweekse markt in het dorp niet zouden misstaan. Dit alles heeft niets met leeftijd te maken.
Over het hoofd gezien
Serieus geïnteresseerd in een bepaald automerk, gaan we naar deze stand. Een confronterend moment volgt als we volledig over het hoofd worden gezien. We blijven even staan om te kijken wat er gebeurt. Dat is dus niets. Er wordt zelfs dóór ons heen gekeken. Serieus? Zijn we niet oud genoeg? Kopen vrouwen geen auto’s? Mist er een man met verstand van techniek? We zijn verbijsterd. Zien jullie vrouwen van 50 echt niet staan? We hadden gedacht dat na al die jaren van training autoverkopers vrouwen serieus zouden benaderen.
Gelukkig is daar de afdeling met e-bikes waar verkopers wel in vrouwen geïnteresseerd zijn. Schrale troost.
Retrohoekje
We drinken koffie in het retrohoekje, de stijl van mijn overgrootmoeder. Ons geeft het een gevoel niet op onze plek te zijn. Het bijeffect is dat we ons ongelooflijk jong, gezond en helder van geest voelen. Zeker als we in een rollatorfile staan. Waar zo’n beurs al niet goed voor is!
Na goed zoeken vinden we een paar producten die leuk kunnen zijn voor onze leeftijdsgroep. Een stoel die te vullen is met lucht (maar voor senioren wat wiebelig kan zijn), een tijdloze schoudertas die het gewicht over je schouder verdeelt, smeerseltje van Weleda en een hippe e-bike in vrolijke kleuren. Dat is een karige score na zoveel vierkante meter 50plusbeurs. We deden echt ons best en het geld zit in onze zak, maar het aanbod sluit gewoon niet aan.
50plusbeurs kaapt leeftijd
Op de 50plusbeurs worden we geconfronteerd met een beklemmend en beperkend beeld over ouder worden. Vanaf het allereerste moment wordt ons duidelijk dat de organisator van de 50plusbeurs 25 jaar geleden onze leeftijd gekaapt heeft. Misschien wel inspelend op het gevoel dat iedereen jonger wil lijken. Dus ook senioren. De beurs zou minimaal de 65 of 70plusbeurs moeten heten. Of de seniorenbeurs van mijn part.
Vragen staat vrij en binnenkort gaan we bij de organisatie verzoeken om de naam van de 50plusbeurs te veranderen. Ook al bekt 50plus misschien lekkerder dan senioren, het wordt tijd, na deze zilveren editie, na 25 jaar van misbruik, deze marketingtruc te stoppen. Noem het beestje, de beurs in dit geval, bij de juiste naam! Want, zeker als je net Sarah Gezien hebt, ben je nu op deze beurs volkomen misplaatst. Zelfs als je het net zoals wij een serieuze kans wilt geven. Het slaat werkelijk nergens op dat deze beurs (ook) voor ons zou zijn. Bespaar je de het geld en de tijd.
Als er al een échte 50plussersbeurs zou zijn, wat zou jij er dan verwachten?
Geef een reactie