De ‘Schijt-aan-je-leeftijd’ taart

9 augustus was het dan eindelijk zover! Mijn verjaardag. Mijn vijftigste, wel te verstaan. Officieel heb ik nu Sarah gezien. En het gekke is… het doet geen pijn. Ik merk er zelfs helemaal niets van. Maar misschien is dat wel een kwestie van uitgestelde traumaverwerking, want de ‘schijt aan je leeftijd’ taart die ik kreeg van mijn gezin, had best wel wat dubieuze elementen.

Echt ervaren met verjaardagsfeestjes ben ik van huis uit niet. Mijn moeder was te beroerd om een kinderfeestje te geven; teveel herrie, teveel gedoe… Dat heb ik later wel dubbel en dwars ingehaald hoor. Vanaf mijn twintigste woonde ik op mijzelf en heb ik mijn geboortedagen altijd uitgebreid gevierd. Nog steeds vind ik mijn verjaardag een fijne dag. Lekker verwend worden, daar houd ik wel van. Ben ook dol op cadeautjes en vind het heerlijk om mensen om me heen te hebben die het gezellig vinden om op die dag even bij me te zijn.

Bijzondere herinneringen

‘Joost is anders dan Aart’ zal altijd een van mijn favoriete momenten blijven, al weet ik niet meer zeker of dat met mijn verjaardag was. Maar daar we op de foto allemaal half uitgekleed voor de ventilator staan, denk ik het van wel. Een andere topper was de kant en klare ‘kuche’ in Duitsland met de kaarsjes als 93 erop. Oh, maar ook alle met zorg gemaakte ontbijten op bed. Ja, ik heb best heel veel bijzondere herinneringen. Maar vijftig worden is toch wel heel gedenkwaardig. Zeker in corona-tijd. In februari had ik de zaal al besteld, de muzikant al voorbereid en zelfs de taart had ik in gedachten al klaar. Helaas werd alles anders en paste ik mijn plannen schoorvoetend aan. Vrienden kwamen langs en ’s avonds hebben we met de kinderen plus vrienden heerlijk thuis gegeten met een diner uit mijn lievelingsrestaurant. Prachtdag! Op afstand, dus anders, maar heel fijn.

Je verjaardag niet compleet zonder een Sarah-tweelingzus

Gelukkig hadden de kinderen nog wel een Sarah gemaakt. Je vijftigste verjaardag is niet compleet zonder zo’n tweelingzus, toch? Als cadeau kreeg ik een nieuwe E-reader verstopt in een pleerollen taart met jawel, een geplastificeerd bordje: ‘De schijt aan je leeftijd’ taart.  Nou ik zeg het je, er zat geen taart bij. Wel Steradent, haarverf en steunkousen. Echt waar. Ook een pillendoos ontbrak niet en als klap op de vuurpijl aan het eind van die vijftig cadeautjes kwam er een rasechte wandelstok naar voren. “Met echte steundop!” zeiden ze trots.

Werd ik er nou echt anders van? Nee totaal niet, Ik vond het super grappig. Gelukkig schreef ik eerder al een blog over het in elkaar zitten met losse onderdelen, dus het overviel me niet echt. Een vriendin die pas ook vijftig is geworden beleefde het een beetje anders. “Dat vijftig worden valt nog wel mee, maar zo’n achterlijke Sarah voor de deur met van die enorme tieten… Dat vond ik pas echt vernederend.”  Waarop haar echtgenoot droogjes antwoordde: “Tja, het was deze of een met een fles wijn.” “Belachelijk toch”, trok vriendin van leer. ”Ze kunnen toch ook wel fatsoenlijke Sarahs maken?”

Vijftig is bijna oud

Wat ik wel opvallend vond, zelfs een beetje schokkend, was een gesprek van een paar dagen later met Jo. Een in mijn ogen nog jonge vrouw. Ze was net veertig geworden en had daar grote moeite mee. Ik zei: “Je bent gewoon dezelfde als een dag ervoor hoor.”  Gepassioneerd zei ze: “Dat weet ik, maar als je veertig bent ben je bijna vijftig en dan ben je bijna oud!”

Tja… leg dan maar eens uit dat dat reuze meevalt. Dat het allang achterhaald is dat mensen ouder zouden worden dan vroeger (hoewel er zijn ook nog steeds studies die aantonen van wel).  Maar waar het deze dame om gaat, is dat oud het nieuwe jong is! En dat ze dit rotgevoel dus twee keer mee moet maken. Nu werd ze veertig en in haar eigen ogen al stokoud, straks wordt ze vijftig en dan is ze echt oud…

Upgraden

Ik reageerde amper en in haar ogen was ik een ‘ vreselijk flauwe’ vijftiger. Ik sprak haar maar niet tegen. Toch kon ik niet voorkomen dat ik later in bed bleef malen. Want als vijftig het nieuwe veertig is… En er genoeg redenen zijn waarom vijftig gewoon een mooie leeftijd is, en velen pretenderen dat ouder worden geen ramp meer is, waarom geven we dan geen Sarah bij 75 jaar? Kunnen we Sarah niet een beetje upgraden? Gewoon opwaarderen met 25 jaar?

Wat vind jij, is 50 oud, jong of gewoon een getal? Wordt het tijd om Sarah te upgraden, misschien gewoon met een nieuwe look? Wij zijn benieuwd naar jouw inzichten. En misschien word je binnenkort 50 en wil je in een interview delen hoe jij daar tegenaan kijkt. Neem contact met ons op via vraag@sarahgezien.nl.