Over de overgang praten we nog steeds niet veel, zoals ook Yolanda dat al eerder constateerde op Sarah Gezien. Niet echt een sexy onderwerp tenslotte. Jammer, want meer dan 75% van ons vrouwen heeft met overgangsklachten te maken. De hele bekende kennen we meestal wel zoals opvliegers, nachtzweten, stemmingswisselingen, gewichtstoename, vaginale droogheid, slapper wordende huid, slechter slapen. Maar ook de minder bekende klachten (maar het zijn veel voorkomende klachten weet ik nu) kunnen tot veel overlast leiden. Dat heb ik aan den lijve ondervonden.
Aanhoudend bloedverlies
Eind 2011 bezoek ik, na lang klungelen, mijn huisarts. Reden: aanhoudend bloedverlies. En dan bedoel ik zo’n 25 van de 30 dagen in de maand. Eerlijk is eerlijk, ik lees niet snel over lichamelijke klachten. In dit geval was dat misschien wel handig geweest. Heb natuurlijk wel gegoogeld en besloot naar de huisarts te gaan omdat ik, met name, iets met de eierstokken of baarmoeder wil uitsluiten. De huisarts neemt mijn bloedverlies klachten serieus en verwijst me naar de gynaecoloog voor verder onderzoek. Het woord overgang is niet gevallen. Ik was 45.
In het ziekenhuis
De vriendelijke, jonge, gynaecologe deed diverse onderzoeken van de baarmoeder en eierstokken. Tot mijn grote opluchting was er niets aan de hand. Maar ja, die bloedingen dan? “Waar kwamen die dan vandaan? De overgang misschien?” vroeg ik. Maar volgens haar kon daar geen sprake van zijn. Want volgens haar waren mijn eierstokken nog zeer productief, zonder zichtbare verschrompeling. Dus, zo was haar conclusie, was er geen enkele reden om aan te nemen dat ik al in de overgang was. Ik had immers verder ook geen klachten? Voor het gemak werd vermoeidheid geweten aan mijn burn-out van twee jaar eerder. Een veelgemaakte fout lees ik jaren later…
En nu?
Natuurlijk was er wel een oplossing en die heet de pil. Ik legde haar uit dat ik twee jaar eerder weloverwogen was gestopt omdat ik die hormonen niet meer in mijn lijf wilde. Tja, dat was een dingetje. Als dat het geval was moest ik er gewoon mee leren leven. En in de gaten houden of ik geen bloedarmoede kreeg. Tot zover toen.
Eind 2016
De geschiedenis herhaalt zich. Eind 2016 dringt mijn fysiotherapeut/osteopaat er bij mij op aan om toch weer naar de huisarts te gaan. Hij ziet een verband tussen mijn lage rugklachten, obstipatie en continu bloedverlies. Ik eigenlijk ook wel, in elk geval tussen de laatste twee. Want als ik last heb van obstipatie is het bloedverlies altijd heviger. Hij vindt het niet gezond. Met deze informatie kom ik bij de huisarts. Hij ziet niet een direct verband, maar adviseert wel een afspraak met de gynaecoloog. Al is het maar om dingen uit te sluiten. Gezien mijn leeftijd, 49 ondertussen, vraag ik naar de overgang. Hij ziet daarvoor geen reden, ik heb immers verder geen klachten? Hij denkt eerder aan een vleesboom. Ik kies voor een ander ziekenhuis en dus een andere gynaecoloog dan in 2012.
Onderzoek en uitslag
Opnieuw word ik binnenste buiten gekeerd. De gynaecologe ontdekt inderdaad twee kleine vleesbomen. Maar gezien de plek kunnen die niet het bloedverlies verklaren. Mijn eierstokken zijn ook gezond. Kortom, ze heeft niet echt een verklaring. De overgang valt en dat zou een verklaring kunnen zijn volgens haar. Voorzichtig breng ik de obstipatie naar boven. Ze kijkt me, nog net niet verbijsterd, aan en kan daar niets mee. Ze ziet geen enkel verband. Als ik daar iets over wil weten moet ik naar maar een darmspecialist. “Oké, en het bloedverlies dan?” vraag ik voorzichtig, “Mee leren leven?” “Dat hoeft niet”, geeft ze aan. Er zijn twee oplossingen volgens haar, de pil of een endometriumablatie (baarmoederslijmvliesverwijdering). Voor beiden krijg ik een foldertje mee en ze hoort graag waar ik voor kies…
De keuze
“Denk dat het geen van beiden wordt hè?” vraagt mijn vriend voorzichtig als we weer op de gang komen. Hij kent me een beetje. En ik bevestig dat dit het geval is. Ik besluit contact op te nemen met mijn vriendin Inge Hagemans van Praktijk Apeldoorn. Haar vertrouw ik en zij weet in elk geval de weg in natuurlijke mogelijkheden. Ze bevestigt meteen mijn, en dat van de fysio, vermoeden dat er wel degelijk een verband is tussen slijmvliezen. Of die nu in de darmen, baarmoeder, buikholte of neus zitten. Zoals zij zegt:
“In de zevende maand van de ontwikkeling van een foetus wordt het complete slijmvlies aangelegd. Van kop tot kont zeg maar.”
Dus holistisch bekeken, niet zo gek dat die klachten samenhangen. Blijf het jammer vinden dat dit in ziekenhuizen nog niet lijkt te zijn doorgedrongen. Inge adviseert mij eens met een acupuncturist te gaan praten.
Acupunctuur
Een paar weken later heb ik een afspraak bij Praktijk Tom Peters in Utrecht. Ook hij ziet een verband en denkt dat behandeling kan helpen. Zowel voor de bloedingen als voor de obstipatie. Ik kan hem wel knuffelen. En, hij denkt wel aan de overgang… Ondertussen ben ik 50.
En de behandelingen werken. Na ca. 12 behandelingen in combinatie met Chinese kruiden heb ik geen tussentijdse bloedingen meer en nog maar incidenteel last van obstipatie. Een aantal behandelingen later is ook dat verholpen. Ik ben blij! Want deze oplossing is toch veel minder invasief naar mijn mening en lijkt me ook een stuk goedkoper voor de zorgverzekeraar.
Ook A. Vogel geeft op de website aan dat obstipatie een overgangsklacht is. Ik snap werkelijk niet waarom dit niet beter bekend is bij gynaecologen. Het laat voor mij zien dat de onderwijsfomule die gynaecoloog Dorenda van Dijken in 2016 schreef voor medisch specialisten in opleiding hard nodig was en is.
Had ik gelezen…
Ondertussen heb ik, in het kader van de Week van de Overgang ‘Te Lijf’* van Isa Hoes en Medina Schuurman gelezen (een review vind je hier). Nu weet ik dat ik sinds 2011 in de overgang ben. In de premenopauze zit, om precies te zijn. De fase voor de menopauze, de allerlaatste menstruatie. En dat de overgang ook na de menopauze nog even doorgaat in de postmenopauze. Jippie!
Voor nu ‘fingers crossed’, want naast de hiervoor beschreven overgangsklachten en een paar keer nachtzweten vorig jaar (waartegen bij mij A. Vogel Famosan Salvia, extra sterk prima werkt), loop ik er nog steeds probleemloos doorheen. Net als mijn moeder overigens, dus dat verklaart al een heleboel weet ik nu.
Hoe zit dat bij jou? Ga je flierefluitend door de overgang of juist helemaal niet? Herken je klachten? Heb je andere klachten? Misschien wil je jouw verhaal (een keer) delen op Sarah Gezien? Laat het ons weten. Hieronder in de comments of met een mailtje aan vraag@sarahgezien.nl. Hoe meer verhalen we delen hoe minder van ons zich gek, lastig of moeilijk hoeven vinden.
* Als je deze link gebruikt steun je Sarah Gezien en dat vinden wij fijn.
Geef een reactie